طراحی مدل بهبود پرتفولیوی سرمایه‌گذاری بانک با تأکید بر فرآیند مدیریت ریسک بر اساس شاخص‌های بانکداری دیجیتال (مطالعه موردی بانک رفاه)

چکیده

هدف پژوهش طراحی مدل بهبود پرتفولیوی سرمایه‌گذاری بانک با تأکید بر فرآیند مدیریت ریسک بر اساس شاخص‌های بانکداری دیجیتال بود. پژوهش حاضر از حیث هدف پژوهش کاربردی و از حیث روش، کیفی با رویکرد نظریه داده بنیاد بود. در این پژوهش زاویه بندی روش شناختی با استفاده از روش‌های مختلف گردآوری داده‌ها نظیر روش مطالعه کتابخانه‌ای و بررسی منابع و متون تخصصی و همچنین مصاحبه نیمه ساختاریافته رعایت گردید. براساس نمونه گیری هدفمند، 18 نفر از مدیران و خبرگان بانک رفاه در سال (1402)، مورد مصاحبه قرار گرفتند. مصاحبه‌های انجام شده در نرم افزار ATLAS.TI کدگذاری شدند. برای تائید نتایج به دست آمده براساس سه سویه سازی، داده‌ها مورد ارزیابی و تحلیل روایی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش در پنج مقوله شرایط علی، زمینه‌ای، مداخله گر، راهبرد و پیامدها در چهار دسته فردی، گروهی، سازمانی و اجتماعی به تفکیک مشخص شدند. یک مدل در 6 مقوله، 19 کد محوری براساس 85 کد باز شناسایی شد. در طراحی مدل بهبود پرتفولیو سرمایه‌گذاری بانک با تأکید بر فرآیند مدیریت ریسک، استفاده از شاخص‌های بانکداری دیجیتال از اهمیت بسیاری برخوردار است. این شاخص‌ها، مفاهیم اصلی مرتبط با عملکرد بانک در حوزه‌های مختلف را اندازه‌گیری می‌کنند و به عنوان ابزارهای موثری در بهبود عملکرد و کاهش ریسک مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با تحلیل داده‌های به دست آمده به صورت دوره‌ای و بازبینی مداوم شاخص‌های بانکداری دیجیتال، مدل باید توانایی پیش‌بینی تغییرات در بازار و تطابق با نیازهای مشتریان را داشته باشد. این استمرار به کمک بهینه‌سازی مداوم پرتفولیو و تطابق با متغیرهای مختلف محیط کسب و کار، به حفظ و بهبود عملکرد سرمایه‌گذاری بانک کمک خواهد کرد.